W dniu 12 grudnia 2013 r. Sąd Najwyższy poszerzył zakres uprawnień osób, które straciły swych bliskich na przykład w wypadkach komunikacyjnych. Uznał mianowicie (sprawa III CZP 74/13), że w sprawie o zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę doznaną wskutek śmierci najbliższego członka rodziny (art. 446 § 4 k.c.) ma zastosowanie art. 445 § 3 k.c.
Teza ta oznacza dopuszczalność dziedziczenia roszczeń o zadośćuczynienie za krzywdę doznaną w związku z utratą bliskiej osoby. W sytuacji zatem, gdy po wytoczeniu powództwa o zadośćuczynienie powód (dochodzący roszczenia) umrze, roszczenie to wchodzi w skład spadku, a wiec podlega ustawowym zasadom dziedziczenia. Przykładowo, jeśli matka dochodzi zadośćuczynienia po śmierci syna i umiera w trakcie procesu, roszczenie to (prawo do uzyskania określonej sumy pieniężnej) przechodzi na jej spadkobierców. Po zakończeniu procesu to oni otrzymają zadośćuczynienie w wielkości odpowiadającej udziałowi w masie spadku.
Dotychczas roszczenie o zadośćuczynienie na podstawie art. 446 § 4 k.c. jako roszczenie osobiste nie mogło być objęte dziedziczeniem. Wyrok wprowadza więc wyłom na korzyść osób poszkodowanych.