Czy opieka nad osobą poszkodowaną w wypadku może być udzielana
przez najbliższych tej osoby, czy konieczne jest korzystanie z usług
osób trzecich (obcych)?
Opieka ta może być udzielana także przez osoby najbliższe.
Art. 444 § 1 zd. pierwsze Kodeksu cywilnego stanowi, iż w razie
uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody
obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Wśród nich występują
tzw. koszty opieki. Są to wydatki związane z udzielaniem poszkodowanemu przez
osoby trzecie pomocy w wykonywaniu codziennych czynności, z którymi on
sobie nie radzi z uwagi na doznane obrażenia ciała. Należy zwrócić uwagę
na 2 aspekty tej opieki. Fakt poniesienia kosztów opieki sprawowanej
przez osoby trzecie nie wymaga wykazywania wysokości tych wydatków. Za
wystarczające należy uznać potwierdzenie przez te osoby, że taka opieka
była sprawowana, na czym ona polegała i jak długo trwała. Punktem
odniesienia dla oceny zasadności udzielania poszkodowanemu pomocy jest
charakter doznanych przez niego obrażeń ciała. Jednocześnie w
orzecznictwie i praktyce utrwalony jest pogląd, że opieka może być
sprawowana przez osoby najbliższe poszkodowanemu (np. matkę, męża,
rodzeństwo).
Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 26 lipca 1977 r., I CR 143/1977: „Prawo poszkodowanego do
ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na konieczności
korzystania z opieki osób trzeciej, nie zależy od wykazania, ze
poszkodowany efektywnie wydatkował odpowiednie kwoty na koszt opieki,
fakt zaś, ze opiekę nad poszkodowanym sprawowali domownicy nie pozbawia
go prawa żądania stosownej renty.” Wprawdzie w przytoczonym orzeczeniu
Sąd odnosi się do uprawnienia żądania renty z tytułu zwiększonych
potrzeb, jednak wnioski te można odnieść także do roszczenia o
naprawienie szkody poniesionej z tytułu kosztów opieki.